گیاه شناسی
عسل آفتابگردان / sunflower honey
1. جغرافیای توزیع:
آفتابگردان (Helianthus annuus) در بسیاری از مناطق جهان، بهویژه آمریکای شمالی، اروپا، روسیه، اوکراین، چین و ایران رشد میکند. در ایران، این گیاه عمدتاً در استانهای گلستان، خراسان، فارس، کرمانشاه و آذربایجان شرقی و غربی کشت میشود. مناطق با تابستانهای گرم و آفتابی برای رشد آفتابگردان ایدهآل هستند، زیرا این گیاه به نور زیاد و خاک حاصلخیز نیاز دارد.
2. ویژگیهای ظاهری:
آفتابگردان گیاهی یکساله با ساقهای ضخیم و ایستاده است که ارتفاع آن به 1.5 تا 3 متر میرسد. برگهای پهن و زبر دارد و گلهای آن بزرگ، زرد و بهشکل صفحهای دایرهای هستند که به سمت خورشید میچرخند.
عسل آفتابگردان رنگ زرد طلایی تا کهربایی دارد و بافت آن کمی چسبناک و متراکم است. طعم آن ملایم، کمی تند و با عطر خاصی از گلهای آفتابگردان همراه است. این عسل بهسرعت متبلور میشود و کریستالهای ریز و نرمی تشکیل میدهد.
3. شرایط رشد و کشت:
آفتابگردان در خاکهای لومی با زهکشی مناسب و مناطق با تابش مستقیم خورشید بهترین رشد را دارد. این گیاه نسبت به خشکی مقاوم است، اما برای گلدهی مطلوب به آب کافی و خاک غنی از نیتروژن و فسفر نیاز دارد. دوره گلدهی آن از تیر تا شهریور است که بهترین زمان برای گردهافشانی و تولید شهد محسوب میشود. کاشت آن معمولاً در اواسط بهار انجام میشود تا در اواخر تابستان به مرحله گلدهی برسد.
4. ارتباط با زنبورهای عسل:
گلهای آفتابگردان مقدار زیادی شهد و گرده پرانرژی تولید میکنند که منبع تغذیهای عالی برای زنبورهاست. شهد این گیاه سرشار از فروکتوز و آنتیاکسیدان است که به افزایش ایمنی کندوها کمک میکند. رنگ زرد درخشان و رایحه خاص گلهای آفتابگردان زنبورها را جذب میکند و تولید عسل آفتابگردان را در مقیاس بالا ممکن میسازد.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.