عسل حاوی سیترات پتاسیم طبیعی است که با قلیایی کردن ادرار، از تشکیل سنگ‌های کلیوی اگزالات کلسیم جلوگیری می‌کند. گلوکز اکسیداز و کاتالاز موجود در عسل، عفونت‌های ادراری را کاهش داده و به سلامت مثانه کمک می‌کنند. آرژینین موجود در عسل با افزایش تولید اکسید نیتریک، گردش خون کلیوی را بهبود می‌بخشد. تحقیقات نشان داده‌اند مصرف منظم عسل می‌تواند عملکرد کلیه را در بیماران دیابتی تا ۲۵% بهبود بخشد. پروآنتوسیانیدین‌های عسل نیز از چسبندگی باکتری‌ها به دیواره مجاری ادراری جلوگیری می‌کنند.