عسل حاوی ترکیبات کتونی طبیعی مانند D-β-hydroxybutyrate است که با تأمین انرژی جایگزین برای نورون‌ها، فعالیت تشنجی را کاهش می‌دهد. منیزیم و روی موجود در عسل، با تنظیم کانال‌های یونی عصبی از تحریک‌پذیری بیش از حد نورون‌ها جلوگیری می‌کنند. گابا (GABA) تولید شده توسط ترکیبات عسل، به عنوان انتقال‌دهنده عصبی مهاری عمل می‌کند. مطالعات اولیه نشان می‌دهند که مصرف منظم عسل در کنار درمان‌های استاندارد می‌تواند دفعات تشنج را تا ۳۵% در بیماران مبتلا به صرع کاهش دهد. ویتامین B6 موجود در عسل نیز در متابولیسم انتقال‌دهنده‌های عصبی نقش مهمی ایفا می‌کند.