طبع دموی Sanguine

شکل گیری مزاج:
خصوصیات ظاهری هر فرد بستگی زیادی به مزاج اولیه ای دارد که در زمان به دنیا آمدن و یا در زمان تغییرات بدنی دوران رشد و بلوغ داشته است. مزاج اولیه از طریق ژنها از پدر و مادر به فرد منتقل شده و تحت تاثیر شرایط محیطی رحم، شرایط روحی و فیزیکی مادر و خوراکی هایی که مادر در دوران بارداری و شیردهی می خورد، شکل می گیرد. ممکن است این مزاجهای اولیه با گذشت زمان، در اثر تغذیه، شرایط آب و هوایی، شیوه زندگی، نوع شغل و عوامل دیکر تغییر کند و مزاج جدیدی در فرد بوجود آید که به آن مزاج اکتسابی گفته می شود. این مزاج اکتسابی بر ظاهر فرد تاثیر می گذارد، هر چند بر برخی از خصوصیات فیزیکی شکل گرفته با مزاجهای اولیه فرد همچون استخوان بندی یا رنگ چشم تاثیر چندانی نمی تواند داشته باشد.

 هیکل : افراد دموی درشت اندام و تنومند هستند و بدنی عضلانی و ماهیچه ای دارند. چهارشانه بوده، قفسه سینه پهن و اندامی ماهیچه ای دارند. توپر بوده، استعداد نسبی چاقی دارند و آنان را نمی توان لاغر و کمر باریک کرد. قد متوسط تا بلندی دارند و کشیدگی اندامشان کمتر از صفراوی ها و سوداوی ها است. دست و پا و اندام درشتی دارند و کف دستشان پرگوشت است. در صورت افزایش وزن معمولا نواحی پایین تنه (ران و باسن) آنان چاق می شود.
پوست : دارای پوستی سرخ و سفید یا سبزه و گلگون هستند. پوست بدن ایشان گرم، مرطوب و نرم با منافذ درشت است. افراد پرخونی هستند و حجم خون در بدنشان بیش از حد معمول است و به همین دلیل به راحتی چهره شان سرخ و برافروخته می شود. در مواردی خصوصا در زمان استرس زیاد، آکنه های گرد و قرمز می زنند که بیشتر در کتف و سینه بروز می کند تا صورت.
مو : معمولا پر مو هستند. موهای پرپشت، ضخیم و مُجعد یا حالت دار دارند. رنگ موها متغیر است، سیاه، خرمایی، تیره یا روشن. سرعت رشد موها زیاد است. موهای آنان ریزش زیاد ندارد و سفیدی زودرس هم ندارد، اما مثل همه گرم مزاجها استعداد ریزش مو و طاسی سر را، خصوصا در ازدیاد گرما و سنین بالا دارند که این ریزش معمولا در وسط سر اتفاق می افتد. موهای بدن زیاد بوده و به ویژه در قسمت شانه و سینه، موهای ضخیم و مشکی و درشتی دارند. در ناحیه پایین کمر و پاها هم موی زیادی دارند.
ناخن : زیر ناخنهایشان قرمز است.
تعریق : منافذ پوستی درشتی دارند كه از علائم منافذ درشت خوب عرق كردن است. گرمایی هستند، تعریق فراوان و عرق گرم دارند. حالت برافروختگی و کلافگی دارند.
رگها : رگهای بدن به خصوص در پشت دستان، گردن، روی پاها و گاه پیشانی واضح و برجسته است.
نبض : نبضی پر، وسیع، قوی، سریع و نرم دارند.
چشم : رنگ سفیدی چشم گرایش به قرمزی دارد و عروق چشم مشخص است. رنگ چشم معمولا میشی تیره یا سیاه است. وضعیت چشم از نظر پف یا گودی زیر چشم معمولی است.
دهان : مزه دهانشان خصوصا صبح زود شیرین است. دهانشان آبدار است، بزاق دهان زیاد و کشدار بوده و كم تشنه می شوند.
زبان : رنگ زبان قرمز پررنگ است.
بینی : ترشحات بینی عادی است.
قدرت بدنی : قوی و پرانرژی و با قدرت بدنی بالا هستند.
حرکات بدن : حرکات بدنشان چالاک و نسبتا سریع و با نشاط است. اما سرعت عمل آنها به افراد صفراوی نمی رسد. در نقطه مقابل، دوام تحرک آنان از صفراوی ها بیشتر است و مثل آنها در کارها کم نمی آورند و زود خسته نمی شوند.
تکلم : نسبتا سریع صحبت می کنند. صدای قوی، محکم و رسایی دارند.
پوشش : در فصول بهار و تابستان معمولا کمتر از دیگران و در پاییز و زمستان معمولی لباس می پوشند.
سایر : بینی و چانه درشتی دارند.
خواب : غلبه دم باعث سنگینی سر و خواب آلودگی می شود. افراد دموی خوش خواب هستند. زود به خواب می روند، خواب خوب و عمیقی دارند و اگر رطوبتشان متعادل باشد، تحمل بی خوابی را نیز دارند. ولی اگر رطوبتشان بالا رود، خواب زیاد و سنگین و غیر قابل کنترلی پیدا می کنند. به همین جهت زیاد پیش می آید که کسل هستند، به ویژه در فصل بهار این حالات تشدید می شود. خواب صبحگاهی سنگینی دارند. خمیازه، کش و قوس بدن و کشیدن دستها به اطراف جزء عادات آنان می باشد. در خواب، رؤیاهای سرخ و خونین می بینند.
گوارش : اشتهای زیاد و خوراك خوبی دارند، توان هضم غذا در آنان بالاست و نفخ معده و معمولا یبوست ندارند. رنگ ادرارشان متمایل به قرمزی است. علاقه به خوردن گوشت و شیرینی و ترشی دارند. تقریبا به تمام مزه ها تمایل دارند و همه نوع غذایی را می خورند. اگر رطوبت بدن آنها زیاد شود، بیشتر شیرینی می خورند و اگر رطوبت بدنشان کم شود، بیشتر به دنبال ترشی می روند. اگر فرد دموی همراه با غذای گرم مثل شیرینی جات از مواد و اغذیه سرد استفاده نكند، دچار خارش بدن، جوش و دمل در کتف و سینه خواهد شد.
میل جنسی : میل و توان جنسی زیاد، فراوان و مداوم دارند.
آب و هوا : این افراد نه تحمل گرمای زیاد را دارند و نه تحمل سرمای زیاد، ولی در کل تحمل سرما برایشان راحت تر است و محیطهای خنک و سرد برای آنان مطلوب تر است. در فصل بهار که دم بیشتر است، اذیت می شوند و پاییز فصل ایده آل برای آنان است.