عسل با دارا بودن پروتئین‌های رشد طبیعی مانند TGF-β، فرآیند ترمیم بافت‌ها را تسریع می‌کند. پراکسید هیدروژن با غلظت کم، محیطی استریل برای بهبود زخم ایجاد می‌کند. آمینواسیدهای ضروری موجود در عسل مانند پرولین و آرژینین، سنتز کلاژن را افزایش می‌دهند. تحقیقات نشان داده‌اند استفاده از پانسمان عسل می‌تواند زمان بهبودی زخم‌های جراحی را تا ۳۵% کاهش دهد. گلیکوپروتئین‌های عسل نیز از تشکیل اسکار بیش از حد جلوگیری می‌کنند.