بره موم گلد

عسل آویشن از گل‌های نعنایی و گرده‌های گونه‌های آویشن به خصوص گونه آویشن معمولی (thymus vulgaris)، آویشن وحشی و آویشن زیره سیاه بدست می‌آید. عسل آویشن ممکن است از یک گل یا چندین گل ساخته شود، اما به این معنا نیست که از یک منبع گل تنها استفاده می‌شود. در واقع همه عسل‌های تک گله از چندین گل گوناگون تهیه می‌شوند که یکی از آن‌ها غالب است و فراوانی بیشتری دارد. شرط عمومی برای تک گله بودن یک عسل این است که ۴۵ درصد گرده‌ها از یک نوع گل گرفته شوند. بعضی عسل‌ها به خاطر کمی درصد یک گونه مانند ۱۵ درصد تک گله محسوب نمی‌شوند و بعضی عسل‌ها نیز گاهی اوقات تا ۸۰ درصد گرده هایشان را از یک نوع گل می‌گیرند و تک گله به حساب می‌آیند. عسل آویشن نیز می‌تواند عمدتا از یک نوع گل گرفته شود در حالیکه گونه‌های دیگر گل‌ها نیز سهمی در آن داشته باشند. به طور معمول عسل آویشن، کهربایی است، اما با توجه به گل‌های غالب استفاده شده رنگ‌ها تغییر می‌یابند. عسل آویشن دارای رایحه شدیدی است و شیرینی متوسط با طعم و مزه‌ای ماندگار دارد.
اگر پوشش گیاهی یک مزرعه یا دشت غالبا از یک نوع گیاه باشد، زنبورعسل بیشتر شهد گل‌های همان گیاه را به عسل تبدیل می‌کند. این نوع عسل را “عسل تک گل” یا ” عسل دارویی ” می‌گویند. هر یک از عسل‌های تک گل، خواص درمانی شگفت آوری دارد که مختص همان نوع عسل است.

همه ما می‌دانیم که آویشن یکی از محبوب‌ترین گیاهان است که به عنوان ادویه‌ای خوش عطر نیز شناخته می‌شود، گیاه آویشن یک گیاه آروماتیک محسوب می‌شود؛ زیرا غنی از روغن‌های ضروری است. این ترکیبات آروماتیک نه‌تن‌ها باعث ایجاد طعم و عطر می‌شوند، بلکه دارای اثرات ضد میکروبی و ضد قارچی نیز هستند. شاید به همین دلیل است که ترکیب آویشن و عسل حاوی یک ماده ضد باکتری طبیعی به نام پراکسید هیدروژن هستند که عمدتاً مسئول کاهش تعداد باکتری‌ها و جلوگیری از گسترش باکتری‌ها است. عصاره آویشن در ترکیب با عسل، در درمان عفونت‌های تنفسی مانند سرماخوردگی، آنفلوانزا، سینوزیت، برونشیت و … نقش داشته و نشانه‌های آن‌ها را کاهش می‌دهد. برخی از علائم این بیماری‌ها که با کمک ترکیب عسل و آویشن بهبود می‌یابد، عبارت‌اند از: سرفه بی‌وقفه، زخم شدن گلو، از دست دادن اشتها، تسریع بهبود زخم و کاهش آکنه. آویشن برای ارزش دارویی مشهور است. برگ، گل و روغن آن در درمان بسیاری از بیماری‌ها مورد استفاده قرار گرفته است. این گیاه به صورت تازه و خشک موجود است.

نحوه به دست آمدن عسل آویشن دو صورت است؛ و این بستگی به منطقه‌ای دارد که کندودار، کندو‌های خود را در آن قرار می‌دهد که آویشن‌های آن منطقه خودرو باشند یا وحشی. دامنه‌های البر، سبلان و بخش‌هایی از زاگرس مملو از آویشن‌های خودرو می‌باشد، که عسل به دست آمده در این مناطق به عسل آویشن معروف است. آویشن کشت شده در ایران در مصارف دارویی و اسانس گیری، مورد استفاده فراوان قرار می‌گیرد. قرار داشتن کندو‌های عسل در این مناطق باعث به دست آمدن عسل آویشنی است که درصد بالاتری از شهد آویشن را به خود اختصاص می‌دهد.
عسل آویشن یکی از عسل‌های معروف و درمانی به حساب می‌آید. منظور از عسل آویشن، محصولی است که زنبورعسل برای تولید ان بیشتر شهدی که جمع آوری کرده است، مربوط به گیاه آویشن بوده است. در صورتی که در منطقه حداقل ۷۰ در صد پوشش گیاهی اویشن باشد، پس بیشترین شهدی که وارد کلنی میشود، مربوط به این گیاه است. طبع عسل‌ها بر اساس نوع تغذیه‌ای که زنبور‌ها از گل‌ها دارند متفاوت است. بر این اساس انواع عسل‌ها بر دو نوع طبع گرم و طبع سرد تقسیم می‌شوند. عسل آویشن جز عسل‌های طبع گرم به حساب می‌آیند. افرادی که مزاج سرد دارند توصیه می‌شود از عسل‌های طبع گرم استفاده کنند.